Full ástæða til að hafa áhyggjur

Þrátt fyrir mikla eðlislæga bjartsýni mína leggst þetta haust illa í mig vegna stöðu heimilanna. Það hefur verið nokkuð linnulaus barátta að hjálpa þeim sem farið hafa illa út úr fjármálakreppunni og margir hafa tekið höndum saman svo enginn líði algjöran skort. Áfram er staða öryrkja, atvinnulausra og eftirlaunafólks sú versta sem við höfum séð í áratugi. Og hún mun ekki lagast í heilt ár í viðbót.

Það berast mjög alvarlegar fréttir nær daglega sem staðfesta þann grun að nú fyrst er versti veturinn rétt að hefjast. Það er stundum verst þegar ferðalangar fá á sig illviðri ef þeir eru hraktir fyrir. Hjá mörgum hefur verið gengið á varasjóði og uppgjör hefur verið látið bíða. Margur vandinn er enn til staðar og hefur jafnvel versnað af því að honum hefur verið þokað áfram aðgerðalítið í tvö ár í von um úrlausn. Atvinnuleysi er greinilega að fara í aukanna með einum mesta niðurskurði og uppsögnum starfsmanna ýmissa stofnanna. Boðað er að ekki verði framhald á greiðsluúrræðum og frystingu lána og mikil vonbrigði hafa brotist fram vegna úrskurða um ólöglegu gengislánin. Núna á næstu dögum og vikum fer uppreikningur ólöglegu lánanna að gerast frá fjármögnunarfyrirtækjunum án nokkurra skaðabóta fyrir lántakendur. 

Innanlandsaðstoð hjálparstarfssins er þanin til hins ítrasta og samt er boðað að örorkubætur og lífeyrir hækki ekki um krónu á næsta ári. Sveitarfélög hafa á móti "lofað" að þeirra aðstoð verði ekki aukin með breytingum á viðmiðunarmörkum framfærslu. Það eru mikil vonbrigði fyrir þá sem eru næstum komnir á mánaðarlega framfærslu hjálparstarfs kirkjunnar og annarra líknarsamtaka.

Það er full ástæða til að hafa áhyggjur þó ég hvetji til þess að við æðrumst ekki. Það lagar ekki ástandið að missa sjálfsstjórnina. En þótt áhyggjurnar lagi ekki neitt sem slíkar, er óskandi að birtingarmyndir af áhyggjum almennings geti nú þegar orðið til þess að efla ráðamenn til dáða á erfiðum tímum svo ekki fari allt á versta veg í vetur.